Deze recensie verscheen eerder op de website van Café Theater Festival.
Recensie van het publiek bij The Dolphin Experience door Mariëlla van Apeldoorn – gezien op 4 maart 2017 bij Café Rabarber te Utrecht
Op een festival waar voornamelijk jonge makers staan, is het onvermijdelijk dat zijzelf een terugkerend thema zijn: de Millennial.
In een klein café in een zijstraatje van de Oudegracht is de natuurlijke habitat van deze millennial nagebouwd: zachte kleurtjes op de muren, meubels van onbewerkt hout en matzwart gelakt staal, minimalistische schilderijtjes en genderneutrale toiletten.
Het overwegend oudere publiek in dit café reflecteert niet van buitenaf op de hedendaagse zorgen van de millennial, zoals meestal te zien is, maar door helemaal in diens belevingswereld te duiken.
Er wordt een kind opgevoerd om de angst om volwassen te worden en verantwoordelijkheid te nemen te verpersoonlijken. Vanaf het moment dat het kind wordt opgevoerd, al tijdens de soundcheck, klampt het publiek zich aan haar vast. Velen proberen om het moment vast te leggen, door met hun mobiel te filmen of door met een grote camera foto’s te schieten. Een man aan de bar staat driftig te schrijven in een notitieboekje.
Tijdens de hele voorstelling blijft het publiek op het kind projecteren. Het staat symbool voor idealisme, nog niet ‘verpest’ zijn, open in de wereld staan. Op de achtergrond is constant het lichte zeuren van een baby te horen, wellicht om eraan te herinneren dat het kind-zijn ook niet alles is.
Het publiek wil er niets van weten. Zelfs nadat het kind naar buiten gedragen is en midden op straat geofferd, blijft het vasthouden aan de projectie. “Superpuur!”, vindt een millennialmeisje het. Een ander meisje, dat door haar kostuum en bril bijna met het interieur samensmelt, houdt zich vast aan het idee dat het kind haar iets heeft doen inzien wat ze zelf niet al in haar achterhoofd had.
Het kind zelf wordt niet naar haar mening gevraagd.
Dit publiek krijgt drie van vijf sterren.