Tijdens CAMPSITE Festival in TENT Rotterdam recenseren we opnieuw u, yes you, the audience, to see what your presence adds to the art. More information in English here.
Trippen op weemoed
Hier geen Zoom-moeheid, eerder het zoeken naar de grenzen van het medium, zoals bijvoorbeeld het mixen van publiek en performers door middel van green screens. Op sommige momenten kan ik alleen maar denken aan het publiek dat er in levenden lijve zit: wat zien zij op dit moment? Zien zij mij? Wat mis ik?
Donker en veilig
Mensen blijven eerst achterin de zaal staan bedenken hoe ze zich moeten positioneren tegenover de anderen. Om niet te veel op te vallen, doen ze alsof ze met iets anders bezig zijn, bijvoorbeeld even het haar goed doen of hun kaartje wegstoppen. Als het zaallicht begint te dimmen wordt de druk om een keuze te maken voelbaar.
Guilty pleasure
Tijdens het meebrullen met hun guilty pleasure (her)vinden velen een waardering voor het Nederlandstalige genre, vooral in de nummers waarbij de parodie minder nadrukkelijk is.
Onder de oppervlakte
Na een paar dagen observeren en afluisteren begint het in te dalen dat dit publiek op heel subtiele wijze bezig is met een show, gewoon onder mijn neus. Iedereen lijkt normaal te doen, aan de massa is niet zo veel te merken, maar wie zijn oren spitst vangt signalen op.
Het publiek en de koptelefoon
Wanneer was de laatste keer dat u tijdens een locatievoorstelling een koptelefoon op kreeg, en vervolgens gevraagd werd wanneer de laatste keer was dat u écht naar andere mensen keek?
Zelfspot is de beste verdediging
Dus: laat ik maar doorgaan met het eruit pikken van een aantal publieksleden en hun afweermechanismen uitvoerig beschrijven, gevolgd door een grap over sangria.