Tijdens het meebrullen met hun guilty pleasure (her)vinden velen een waardering voor het Nederlandstalige genre, vooral in de nummers waarbij de parodie minder nadrukkelijk is.
Onder de oppervlakte
Na een paar dagen observeren en afluisteren begint het in te dalen dat dit publiek op heel subtiele wijze bezig is met een show, gewoon onder mijn neus. Iedereen lijkt normaal te doen, aan de massa is niet zo veel te merken, maar wie zijn oren spitst vangt signalen op.
Zelfspot is de beste verdediging
Dus: laat ik maar doorgaan met het eruit pikken van een aantal publieksleden en hun afweermechanismen uitvoerig beschrijven, gevolgd door een grap over sangria.
Geldingsdrang
Wie zijn fifteen minutes of fame nog steeds niet heeft gehad, probeert ze in de theaterzaal te claimen. Natuurlijk gaat dit gepaard met de nodige Hollandse bescheidenheid, die zich vooral uit in het hardop verkondigen níet in de schijnwerpers te willen staan.
Laten we het vooral leuk houden
Ik ben recensent, dus ik kom graag met vergezochte interpretaties die verder niets met de voorstelling te maken hebben, meer om even te laten merken dat ik ook iets met kunst gestudeerd heb dan om duiding te geven waar de lezer wat aan heeft.
Collectiviteit
Een paar rijen voor me zitten twee mannen in identieke outfits in een iets andere tint blauw. In hetzelfde tempo voeren ze dezelfde choreografie uit. Geleidelijk nemen ze dezelfde houding aan: voeten op het bankje voor hen, rug tegen het bankje erachter. Eén van de twee verliest hierbij zijn telefoon, die bijna tussen de tribune valt.
Publiek probeert regie over te nemen
Dit is een publiek dat veel inspraak in de voorstelling wil hebben. Sommige publieksleden commanderen de acteurs en proberen zo de loop van de voorstelling te bepalen, anderen proberen aan de acteurs de situatie uit te leggen en overstemmen daarbij soms de acteurs of het WC-monster zelf.