Recensie van het publiek bij Liebesleid door Huba de Graaff – gezien op 14 mei 2017 bij Fit for Free te Rotterdam
Rondom Rotterdam Centraal is het chaos: overal lopen groepjes mensen in rood-witte shirts die steeds uitbarsten in een luide koorzang. Als één groepje begint, vallen de anderen meteen in, zelfs al worden ze gescheiden door een vierbaansweg. Er rijden constant claxonnerende auto’s voorbij. Een klein clubje publiek komt samen op de plek waar alle sportliefhebbers op dit moment niet zijn: de sportschool.
We treden binnen in een oase van rust. Voor de receptie wacht het publiek tot de voorstelling begint, overlegt zachtjes, bijna op fluistertoon. Wie geen plek op een zitbank weet te bemachtigen, neemt ongemakkelijk plaats op een fitnessapparaat, tas op de schoot, jas onder de arm. Men is gekleed voor de gelegenheid, al lijkt er geen overeenstemming over wat die gelegenheid is. De één is netjes gekleed voor de opera, de ander ziet eruit alsof ze ieder moment op een loopband kan stappen. Sommigen hebben een mengvorm tussen deze twee kledingstijlen gevonden.
Een vrouw roept iedereen bijeen, om wat uitleg te geven over de voorstelling en het publiek voor te stellen aan de eigenaar van de sportschool. Een man met grijs haar en een dikke buik (heeft gekozen voor operakleding) neemt de eigenaar van top tot teen op en snuift, voordat hij zich aansluit bij de de groep die zich naar een ander deel van de sportschool verplaatst. Het is duidelijk dat de meesten zich normaal niet in deze omgeving bevinden. Men wurmt zich langs de apparaten, iemand struikelt over een opstapje.
Het publiek neemt plaats op fitnessapparaten en stepbanken, met de rug naar een grote wandspiegel. Vandaag geen tijd voor introspectie; we kijken wel toe terwijl de anderen sporten. Vanaf het begin neemt iedereen exact dezelfde houding aan: de knieën opgetrokken, de armen om de benen geslagen. Hoewel het eruit ziet alsof dit niet gemakkelijk zit, houdt iedereen deze houding gedurende de gehele voorstelling aan. Soms is een kleine microbeweging te zien, waarschijnlijk als reactie op de pompende muziek en het kijken naar bewegende mensen, maar die wordt meteen weer ingehouden na even opzij te hebben gekeken.
Na afloop staat men moeizaam op, voor een lang, ritmisch applaus. Zonder te stretchen begeeft het publiek zich weer naar de uitgang. Een jonge man hijst zich in een fitnessapparaat en toont hoe ver hij zich kan optrekken, een half oog op het beetje publiek dat nog is blijven hangen. Een iets oudere vrouw en man trekken ook even aan een roeimachine, maar laten het ding al snel weer los. Ze waren immers gekomen voor de opera.
Dit publiek krijgt drie van vijf sterren.