Recensie van het publiek bij Bossen door RO Theater – gezien 1 april 2014 – Ro Theater
Bij binnenkomst hoor ik bij de kassa twee dames zeggen dat de lengte van het stuk onmenselijk lang is en dat ‘ze dat niet kunnen maken’. De caissière wijst hen er vriendelijk op dat zij nog naar de wc kunnen voordat de deuren opengaan.
Tijdens het stuk zie en hoor ik om mij heen wat ik bij de meeste voorstellingen meemaak. Op momenten waarop het lijkt alsof een woord of gebaar op het podium grappig bedoeld is, wordt er gelachen. Er is gekozen voor de gebruikelijke rolverdeling: jongeren nuttigen levensmiddelen en kijken op hun telefoon alsof zij denken zich in de bioscoop te bevinden, de oudere publieksleden laten eens in de zoveel tijd een luidruchtige rochel ontsnappen.
De enige die eruit springt is de dame achter mij die gedurende het hele stuk, maar vooral tijdens de stiltes, met een pen zit te rammelen en te tikken. Had ik een collega-recensent in mijn buurt zitten, of gewoon iemand met een zenuwtic? Helaas leidde haar getik mij zodanig af dat ik mij maar moeilijk op de rest van het publiek kon concentreren. Een halve blik over mijn schouder en een paar diepe zuchten mochten echter niet baten.
Na twee uur en drie kwartier te hebben gezeten, staan enkele leden van het publiek op en beginnen te klappen. Anderen kijken elkaar even vragend aan en staan dan na een aarzeling ook op. Er wordt zo lang geklapt dat de acteurs drie keer terug mogen komen. Daarna verlaat het publiek de zaal.
Op originaliteit valt dit publiek, op de dame met de pen na, niet te betrappen. Als dit publiek van plan is in de toekomst meer voorstellingen te bezoeken, zal het in deze tijden een nieuwe manier van aanschouwen moeten ontwikkelen. Mijn eerste suggestie is het ontslaan van de dame met de pen, daar zij afleidt van het geheel. Verder adviseer ik in het vervolg het uitdelen van hoestdrank. Ook lijkt het me goed om met zijn allen overeen te komen of we nou wel of niet mogen drinken in de zaal.
Ik geef dit publiek drie van vijf sterren