De focus is naar binnen gericht, of juist extreem naar buiten. Aan het begin van de avond uit dit laatste zich vooral in het zien-en-gezien-worden. Er wordt wanhopig gezocht naar oogcontact met een min of meer bekend gezicht. Meer dan dat oogcontact, een hoge ‘Heeeeeee’ en drie zoenen wordt het niet, waarna de cyclus zich herhaalt.
Dus: laat ik maar doorgaan met het eruit pikken van een aantal publieksleden en hun afweermechanismen uitvoerig beschrijven, gevolgd door een grap over sangria.
Het publiek van Boulevard du Nord, een afsplitsing van het beeldende kunstenpubliek van Route du Nord, neemt de proef op de som: wat als theater als product verkocht wordt? Sterker nog: wat als het gratis wordt weggegeven?
Er wordt aan de zaal gevraagd wat mannen beter moeten doen. Een vrouw zegt ‘luisteren’, maar daar wordt niet op gereageerd. Een man even verderop roept ‘Luisteren!’, en aan hem wordt meteen gevraagd wat hij bedoelt.
Waarom gaan we eigenlijk nog naar het theater, als we de hele dag elk soort entertainment op een scherm kunnen bekijken? Het is een goede keuze om deze zoektocht neer te zetten tegenover vijf nietsvermoedende talkshowgasten. Wie wil er nog een pepermuntje?
Dames en heren, hooggeëerde artiesten, jullie zijn in groten getale op komen dagen om in het knusse Theater Walhalla het publiek te mogen aanschouwen. We hebben voor jullie een bonte verzameling van acts samengesteld.
Juist omdat we elkaar (bijna) allemaal kennen, zouden we een elleboog in de zij of een oplichtend schermpje eerder accepteren. Toch zorgt de ‘onder ons’-sfeer ervoor dat men meer rekening met elkaar en de artiesten houdt.
