Foto door Rogier Boogaard

 

Deze recensie verscheen eerder op de website van Café Theater Festival.

Recensie van het publiek bij Is alles naar mens? door Siebe Palmen – gezien op 4 maart 2017 bij Louis Hartlooper Complex te Utrecht

Er gaan al langere tijd stemmen op voor het verplichten van een maatschappelijke stage. Sommigen zien een specifiekere invulling voor zich, namelijk dat iedereen verplicht een maand in de horeca zou moeten werken. Dit zou ervoor zorgen dat beduidend minder mensen zich in een café als een lul zouden gedragen.

Tot die tijd speelt het publiek van het Louis Hartlooper Complex met het idee. Is het onbeholpenheid, een gebrek aan inleving? Of is het bedienend personeel gewoon daar om jouw avond een duwtje in de goede richting te geven?

De opstelling is als in een theater: tafels met zitbanken staan op een soort trap met een flauwe helling. Het is lunchtijd; er wordt druk heen en weer gelopen met drankjes en opgemaakte borden. Het doet denken aan een tribune, met de bar als podium. Doordat men onder een glazen plafond zit, en het buiten nog licht is, kan echter niemand onbespied blijven. Bovenaan de tribune maakt men zich kleiner dan vooraan.

Plotseling begint een kelner ergens midden in de ruimte te roepen. Hij herhaalt de onmogelijke bestellingen van zijn klanten. Het publiek lacht: wat een rare bestellingen. Waarom zou je dat nou doen?

Naarmate de kelner door middel van liedjes en anekdotes kenbaar maakt wat het is dat zijn werk tot een rotbaan maakt, lijkt er iets in het bewustzijn te veranderen. Dit geldt vooral voor het vrouwelijke deel van de zaal: veel vrouwen zitten een beetje beschaamd met een hand voor de mond of kijken naar wat er voor hen op tafel ligt. Werd er net een allergie genoemd die zij ook hebben, een voorkeur die zij ook kenbaar durven maken?

De mannen daarentegen zitten met de kin omhoog, kijken met een besmuikt glimlachje naar het relaas van de kelner, als hij over mannen in de kroeg zingt.

Herkennen zij zichzelf? Nee, zo zouden ze zich nooit gedragen.

Een lul, dat zijn de anderen.